Xabaril

Xabaril
Estado de conservación
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Mammalia Orde: Artiodactyla Familia: Suidae Xénero: Sus Especie: S. scrofa
Nome binomial
Sus scrofa Linnaeus, 1758
Distribución Sus scrofa
Distribución no mundo. En azuis onde foron introducidos.

O xabaril (do árabe djabalí^[1]) ou porco bravo (Sus scrofa, L. 1758) é un mamífero artiodáctilo e suídeo de medio porte e corpo robusto. É considerado o antepasado a partir do cal evolucionou o actual porco doméstico (Sus domesticus ou Sus scrofa domesticus). A forma xabarín está considerada polo DRAG como menos recomendable.^[2] Pola súa semellanza co porco, antigamente recibiu tamén denominacións derivadas deste: cocho bravo^[3], porco montés^[4] e porco fero^[5].

Ten unha ampla distribución xeográfica, desde a área mediterránea de Europa ata Asia e Indonesia. En Galicia tamén está amplamente distribuído.

Das diferentes subespecies que existen do Sus scrofa, na Península Ibérica danse dúas:

• Albar ou Sus scofra castilianus: de distribución máis norteña, tamaño maior e pelaxe máis clara e tupida, formada por sedas e borra.
• Arocho ou Sus scofra baeticus: propia do sur da península, menor có anterior, de cor máis moura e menos pelo, formado só por sedas.

1. ↑ Orixe do nome no artigo porcoril do Portal das Palabras da RAG.
2. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para xabarín.
3. ↑ Ana Isabel Boullón Agrelo e Xermán García Cancela. Diccionario normativo galego-castelán (en castelán). p. 217. Consultado o 22 de maio de 2019. 
4. ↑ Víctor López Seoane (1861). Fáuna Mastológica de Galicia, ó historia natural de los mamiferos de este antiguo Reino, aplicada á la medicina, á la agricultura, á la industria, á las artes y al comercio (en castelán). p. 525. Consultado o 22 de maio de 2019. 
5. ↑ Juan Cuveiro y Piñol (1876). Diccionario gallego: el más completo en términos y acepciones de todo lo publicado hasta el día con las voces antiguas que figuran en códices, escrituras y documentos antiguos, términos familiares y vulgares y su pronuciacion. Para la escuela de diplomática, anticuarios, jueces, abogados, escribanos, párrocos y otras personas a quienes es indispensable su frecuente uso (en castelán). p. 254. Consultado o 22 de maio de 2019.